به دلیل برداشت محدود آب از چاه‌هـای دستی حفاری چاه و وجود بیابان‌هـای پهناور، تکنیک استفاده از قنات در فرهنگ کشاورزی ایران به وجود آمد. قنات که توسط مقنیان ایرانی اختراع شده هزاران حفاری چاه عمیق سال قدمت دارد. تاریخ قنات به طور مشخص به دوره ایران باستان بر میگردد. با وجود اینکه چندین هزار سال از اختراع آن می‌گذرد، هنوز همـ این روش استحصال آب در بخش‌هـای وسیعی از کشور معمول و متداول است. تا قبل از حفاری چاه عمیق ورود تکنولوژی حفر چاه عمیق به کشور، قنات رکن اصلی کشت و زرع در نواحی حفاری چاه عمیق خشک را تشکیل داده و زیربنای فرهنگ شهرنشینی در فلـات مرکزی ایران به شمار میرفت.قاعده عرفی مهمی که میبایست در حفر حفاری چاه عمیق قنات همواره به آن توجه میشد، وجود فاصله کافی در طول تران بین رشته قنوات مجاور بود. حق و عدالت اقتضاء میکرد که اگر کسی قناتی احداث کرد برای آنکه بتواند از آبی که استحصال شده استفاده مطلوب را در حال و آینده ببرد، نباید دیگران قنات دیگری در نزدیکی تران یا حفاری چاه عمیق مسیر حفاری چاه پیشرفت قنات او حفر کنند تا موجب نقصان آب و ضرر و زیان او شوند. این مقدار فاصله را در اصطلـاح شرعی و عرفی "حریم" مینامند. روایات و تفاسیر بسیاری در شرع مقدس اسلـامـ وجود دارد حفاری چاه عمیق که مبنای تعیین مقدار حریمـ را قاعده "لـا ضَرَر" بیان میکند.